De Hopkins-Oxford Psychedelics Ethics (HOPE) Workshop Consensusverklaring

De eerste Hopkins-Oxford Psychedelic Ethics (HOPE) Workshop werd in augustus 2023 aan de Universiteit van Oxford bijeengeroepen om ethische kwesties met betrekking tot psychedelica te bespreken.

De organisatoren (BDE, DBY, EJ) streefden naar het samenbrengen van deelnemers met een diversiteit aan achtergronden en perspectieven. De keynotes werden gegeven door een inheemse geleerde en een psychiater; andere aanwezigen waren advocaten en ethici, psychedelische wetenschappers, antropologen, filosofen, ondernemers en schadebeperkende actoren.

De workshop werd georganiseerd vanuit het besef dat het veld van psychedelica zich op een scharnierpunt in zijn geschiedenis bevindt: onderzoek, klinische toepassingen en beleidsinitiatieven breiden zich snel uit. Het gebruik van psychedelica neemt toe en de ontwikkeling van nieuwe systemen voor het reguleren van hun gebruik is al in volle gang. Deze veranderingen vinden plaats terwijl er grote onzekerheid blijft bestaan, zowel over de effecten van psychedelica als over de ethische dimensies rond het gebruik ervan. We erkennen dat er een aanzienlijk risico is op schade alsook potentiële voordelen. Deelnemers aan de workshop bespraken de ethische aspecten van psychedelica, waaronder onderzoeksmethoden, klinische praktijken, geschiedenis, recht en samenleving, spiritualiteit, gemeenschap, cultuur en politiek die zich voordoen met betrekking tot psychedelica.

Ondanks de waarde van deze discussies, blijft de groep zich ervan bewust dat er relatief weinig stemmen konden worden opgenomen in vergelijking met het bereik van degenen die nadenken over psychedelica, en degenen die de komende jaren beïnvloed zullen worden door psychedelica. De deelnemers besloten dat het verbeteren van de resultaten speciale inspanningen vereist om de diversiteit van de perspectieven en achtergronden van deelnemers aan toekomstige evenementen verder te vergroten, waaronder patiënten en gebruikers (niet alleen degenen die baat hebben gehad bij psychedelica, maar ook degenen die er schade van hebben ondervonden), biofarmaceutische bedrijven, inheemse gemeenschappen met een lange geschiedenis van psychedelisch gebruik, en wetgevers en beleidsmakers.

Deelnemers aan de workshop bespraken een concept van het huidige document. Dit document is bedoeld om ons gedeelde begrip van enkele van de centrale ethische overwegingen met betrekking tot psychedelica en een paar aanbevelingen voor het veld samen te vatten. Natuurlijk is er op sommige punten nog geen consensus, en die zal er misschien nooit zijn. Verder zijn er zaken waarover de groep agnostisch was, zaken waarover de groep verdeeld was en zaken waarover we het eens waren dat er meer bewijs en meer discussie nodig was tussen alle belanghebbenden. Niettemin onderschrijven de ondertekenaars de onderstaande standpunten en geloven ze dat ze de moeite waard zijn om over te brengen naar het veld in het algemeen. Meer in het algemeen hopen we dat deze verklaring een nuttige bijdrage is: voor degenen die werken met, onderzoek doen naar of psychedelica gebruiken, evenals iedereen die geïnteresseerd is in het veld.

Inleiding

De afgelopen jaren groeide de trend om psychedelische drugs te ontwikkelen tot goedgekeurde geneesmiddelen Het belang van het zorgvuldig vastleggen van de beste onderzoeks-, klinische en beleidspraktijken voor het reguleren van hun klinische gebruik kreeg daarbij steeds meer erkenning. Er moeten met name best practices ontwikkeld en geïmplementeerd worden om de risico’s voor patiënten te minimaliseren en de voordelen te bevorderen. Er zijn ook problemen op het gebied van sociale rechtvaardigheid die aangepakt moeten worden, zoals het bevorderen van eerlijke toegang en het delen van voordelen met bepaalde inheemse gemeenschappen die al lange tijd werken met psychedelische planten.

Op dit moment domineren klinische toepassingen misschien het discours over het gebruik van psychedelica. Maar de rol die psychedelica in de samenleving hebben gespeeld overstegen altijd al het biomedische domein, en dat zal waarschijnlijk zo blijven. Recente verschuivingen in de wetgeving hebben in sommige rechtsgebieden de strafrechtelijke sancties voor persoonlijk gebruik van psychedelica opgeheven, terwijl in andere rechtsgebieden ‘ondersteund gebruik door volwassenen’ buiten een medische context wordt toegestaan en gelicentieerd. Naast deze verschuivingen neemt ook de belangstelling toe voor minder geformaliseerde toepassingen van psychedelica in spirituele, zelfontplooiings-, welzijnsverbeterende en andere contexten. Dergelijk gebruik blijft in veel rechtsgebieden verboden en hoewel niets in deze verklaring moet worden opgevat als een goedkeuring van illegaal gedrag, blijven dergelijke praktijken serieuze aandacht en overweging verdienen.

We verwelkomen recente analyses van psychedelica binnen de klinische ethiek, evenals vanuit juridisch en regelgevend oogpunt, maar we erkennen ook de noodzaak om de bredere ethische implicaties van psychedelisch gebruik op meerdere analyseniveaus te overwegen. Historische ethische misstappen rond psychedelica, waaronder MK Ultra, misbruik van psychiatrische patiënten en gevangenen, seksueel misbruik en grensoverschrijdingen` door gidsen, en toe-eigeningspraktijken tegenover inheemse gemeenschappen, mogen niet vergeten of herhaald worden.

De ethiek van psychedelica is complex: psychedelische ervaringen kunnen een diepgaande, soms transformerende, psychosociale of spirituele invloed hebben op sommige gebruikers en deze ervaringen worden beïnvloed door sociale en culturele factoren. Een uitvoerige beoordeling van risico’s en voordelen vereist dat we de zaken niet alleen bekijken op het niveau van de individuele gebruiker, maar ook op sociohistorisch, politiek, volksgezondheids- en cultureel niveau. Ook al weten we veel meer over psychedelische stoffen dan 15 jaar geleden, er valt nog veel te leren en verder onderzoek is absoluut essentieel.

In overeenstemming met onze intentie om een aantal centrale kwesties in de psychedelische ethiek en een paar aanbevelingen voor het veld over te brengen, presenteren we het onderstaande als een basis-consensus. In elke genummerde sectie hieronder presenteren we:

1. ons gedeelde begrip van enkele van de belangrijkste ethische overwegingen met betrekking tot psychedelica (terwijl we ook punten van onenigheid erkennen),
2. ons standpunt met betrekking tot die kenmerken,
3. en onze suggesties voor het veld.

I. Erkenning van de bijzondere positie van gemeenschappen met historisch gebruik van psychedelica

• We erkennen dat ons huidige begrip van en onze praktijken met psychedelica gebaseerd zijn op lang vergaarde kennis van specifieke inheemse gemeenschappen, die systematisch gemarginaliseerd zijn.
• Hoewel er onenigheid blijft bestaan over de mate waarin de moderne medische praktijk met psychedelica een coöptatie of aanpassing van inheemse praktijken vertegenwoordigt, heeft de lange ervaringsgeschiedenis van bepaalde specifieke inheemse groepen met psychedelica hen waardevolle perspectieven gegeven over voorzorgsmaatregelen in de praktijk, evenals bredere overwegingen over het omgaan met psychedelica die onderzoeks- en praktijkgemeenschappen over het hoofd zouden kunnen zien.
• Inheemse groepen met een bepaalde geschiedenis van psychedelisch gebruik kunnen bijzondere risico’s lopen door de toegenomen decriminalisering en medicalisering. De Verklaring over de Rechten van Inheemse Volken bevat een bespreking van dergelijke risico’s, zoals de niet erkende toe-eigening van tastbare en ontastbare elementen van culturele tradities, evenals extractieve en niet-duurzame praktijken die een bedreiging vormen voor het beheer van ecosystemen en traditionele levenswijzen.
• Als zodanig hebben onderzoeks- en praktijkgemeenschappen de verantwoordelijkheid om inheemse gemeenschappen te erkennen of met hen samen te werken in een geest van restitutie, respect en wederkerigheid, inclusief de vertegenwoordiging van inheemse kennis en belangen in de besluitvorming, en een passend deel van alle financiële voordelen die voortvloeien uit de commercialisering van psychedelica of van praktijken of technologieën die hun oorsprong vinden in inheemse kennis.

II. Voorzorgsaanpak voor het bevorderen van wetenschappelijk inzicht

• Hoewel de klassieke psychedelica aanzienlijk veiliger zijn dan decennia geleden werd gedacht, zijn de risico’s nog niet volledig bekend. Vooral potentiële schade op de lange termijn en ‘niet-standaard’ schade (bijv. schade die te maken heeft met veranderingen in overtuigingen en opvattingen, maar ook schade aan relaties) is onvoldoende onderzocht.
• Onderzoekers, tijdschriftredacties en IRB’s hebben de plicht om ervoor te zorgen dat onderzoeken worden uitgevoerd op een manier die het systematisch verzamelen van zowel potentiële voordelen als nadelige effecten bevordert.
• Het grootste deel van de huidige veiligheidsgegevens over psychedelica is afkomstig van zeer niet-representatieve steekproeven: homogene, ‘westers, opgeleid, industrieel, rijk en democratisch (WEIRD in het engels) deelnemers die psychedelica gebruikten in streng gecontroleerde proefcontexten. Het is mogelijk dat de resultaten van deze steekproeven niet generaliseerbaar zijn naar andere contexten, waaronder klinische en ‘begeleid gebruik door volwassenen’ in de echte wereld en andere contexten van groeps- en individueel gebruik.
• Er is bewijs uit de echte wereld nodig over schade, schadebeperking en potentiële voordelen buiten de trialcontext (bijv. recreatieve contexten en retraites), inclusief epidemiologie van hoge kwaliteit, implementatiewetenschap en vergelijkende effectiviteitsstudies.
• Het waardevolle doel om resultaten na psychedelisch gebruik te onderzoeken moet niet doorslaan naar privacyschendende overreach, vooral niet in contexten waar psychedelisch gebruik niet volledig wettelijk beschermd is.
• Velen van ons staan open voor een voorzichtige uitbreiding van proeven, en mogelijk ook van de klinische praktijk, naar bevolkingsgroepen met extra kwetsbaarheden die baat zouden kunnen hebben bij psychedelica. Hier is het essentieel om meer aandacht en moeite te investeren in het betrekken van multidisciplinaire stemmen en belanghebbenden met levenservaring om proportionele bescherming te garanderen. Sommigen van ons zijn van mening dat we kwetsbare bevolkingsgroepen niet moeten ‘beschermen’ door ze uit te sluiten van onderzoek, zodat de onderzoeken niet naar hen generaliseren; anderen benadrukken de noodzaak van beter bewijs uit bestaande onderzoekslijnen om een beter begrip van de basismechanismen en risico’s mogelijk te maken voordat we het onderzoek uitbreiden naar kwetsbare bevolkingsgroepen.
• Onze oordelen over de voordelen en risico’s van psychedelica moeten niet gebaseerd zijn op “psychedelisch exceptionalisme”; we moeten voorkomen dat we toegeeflijker of strenger zijn in onze oordelen, alleen maar omdat het psychedelica zijn. We erkennen echter dat psychedelica in veel gevallen een mogelijkheid bieden om na te denken over de bredere systemische praktijken en normen waaraan we gewend zijn. Sommige wetenschappers hebben bijvoorbeeld hun bezorgdheid geuit over de kwaliteit van medisch en wetenschappelijk onderzoek in het algemeen (volgens hen onvoldoende openheid en transparantie, niet bekendgemaakte belangenconflicten, te veel flexibiliteit in statistische analyse en rapportage van resultaten, enzovoort). Als relatief jong veld geloven wij dat de psychedelische wetenschap een kans heeft om hogere standaarden te stellen voor onderzoek in het algemeen, en we dringen er bij actoren in deze ruimte op aan om deze kans te grijpen.

III. Erkenning van de legitimiteit van verschillende motivaties om psychedelica te gebruiken

• Ondanks de gecontroleerde status van psychedelische drugs in de wet, kunnen mensen legitieme redenen hebben om psychedelica te willen gebruiken die niet beperkt worden door hun klinische toepassingen, waaronder spirituele, welzijns-, zelfontplooiings- en recreatieve doeleinden.
• Verschillende contexten van psychedelisch gebruik gaan gepaard met verschillende risicoprofielen en verschillende ethische overwegingen (bijv. klinisch gebruik bij jongeren onder de 18 en gebruik voor persoonlijke of professionele ontwikkeling). We moeten niet alleen proberen te begrijpen hoe we de risico/batenverhoudingen kunnen optimaliseren, maar ook aandacht besteden aan de nieuwe uitdagingen die nieuwe contexten met zich meebrengen.
• Niet-klinisch gebruik van psychedelica is en blijft waarschijnlijk het overgrote deel van het psychedelische gebruik. Hoewel we de stigmatisering van drugsgebruikers afwijzen, erkennen we dat sommige praktijken en gebruikspatronen schadelijk zijn. Het moet een prioriteit zijn om beter te begrijpen hoe schade in deze contexten kan worden beperkt.
• Deze verklaring, maar niet alle leden die eraan hebben bijgedragen, blijft agnostisch over de beste manier om de verschillende gebruiksmodellen te reguleren, en erkent de uitdaging om overregulering en onderregulering te vermijden en tegelijkertijd een evenwicht te zoeken tussen veiligheid en toegang.
• Hoewel beslissingen over de beste regelgevende praktijk zullen afhangen van zowel ethische als empirische overwegingen, is een halve eeuw drugsverbod voldoende om aan te tonen dat de beste praktijk geen strafrechtelijke veroordelingen zal inhouden voor persoonlijk gebruik of bezit van psychedelica. Het criminaliseren van het gebruik van drugs of van het bezit van testkits die bedoeld zijn om de schade te verminderen, werd door de meeste workshopleden als onethisch bestempeld. We beseffen dat er een lange geschiedenis is van drugswetten die een onevenredig negatief effect hebben gehad op minderheidsgemeenschappen, in het bijzonder, binnen de Amerikaanse context, op zwarte, Latino en inheemse mannen en hun families.

IV. Behoefte aan voorlichting

• Een breed spectrum aan groepen (waaronder het publiek, medische verenigingen, wetshandhavers, institutionele beoordelingscommissies, verzekeraars en de media) kan er baat bij hebben om goed geïnformeerd te zijn over psychedelica. De onderzoeksgemeenschap voor psychedelica heeft de verantwoordelijkheid om te streven naar het verstrekken van onpartijdige informatie over psychedelica, zonder vooringenomenheid of hype (overdreven positief of negatief), inclusief hun culturele dimensies, hun kenmerkende effecten, hun potentiële schade, en voordelen en onzekerheden rond hun werkingsmechanismen en effecten.
• Hoewel strikt wetenschappelijke gegevens onmisbaar zijn bij het streven naar heilzame resultaten, is de wetenschappelijke onderzoeksgemeenschap voor psychedelica niet de enige bron van kennis. Voor een beter begrip is het nodig om te leren van een breed scala aan groepen, zoals inheemse gemeenschappen met een geschiedenis van psychedelische beoefening, ondergrondse gebruikers, recreatieve gebruikers en anderen, waaronder ook mensen die op verschillende manieren schade hebben ondervonden van psychedelica.
• Onderzoekers van psychedelica moeten proberen informatie over schadebeperking te verstrekken of toegankelijk te maken: zij hebben specifieke expertise op het gebied van risico’s, en mensen kunnen door recent onderzoek worden aangetrokken tot het gebruik van psychedelica in ongecontroleerde contexten. Het verstrekken van informatie over schadebeperking is een waardevolle service en staat niet gelijk aan het goedkeuren van potentieel risicovolle of illegale praktijken.
• Psychedelica zijn zodanig apart dat regelgevende poortwachters die er niet mee bekend zijn, ze onbewust kunnen over- of onderreguleren. De wetenschappelijke onderzoeksgemeenschap zou zich moeten inspannen om poortwachters te ondersteunen in hun besluitvorming door informatie te verschaffen over de relevante empirische en ethische dimensies van psychedelica.

V. Toestemming

• De onvoorspelbare aard van psychedelische ervaringen vormt een bijzondere uitdaging bij het verkrijgen van adequate toestemming.
• We moedigen de ontwikkeling aan van een breed spectrum aan middelen om toekomstige gebruikers te informeren over psychedelische ervaringen en hun mogelijke risico’s en voordelen, waaronder wetenschappelijke data, getuigenissen van vergelijkbare gebruikers en educatief materiaal. Het bepalen van de beste praktijken op dit gebied zal afhangen van de samenwerking tussen onderzoekers, beroepsbeoefenaars en ervaringsdeskundigen.
• Psychedelica kunnen seksueel activerend zijn voor sommige gebruikers en gebruikers moeten hier rekening mee houden in verschillende contexten, waaronder klinische, recreatieve, spirituele en andere settings. Seksuele aanrakingen zijn nooit gepast in therapeutische settings, en therapeuten en gebruikers moeten zich ervan bewust zijn dat ‘seksuele aanrakingen’ niet gemakkelijk duidelijk te definiëren zijn: psychedelica kunnen de perceptie van aanrakingen en gerelateerde sociale signalen veranderen, en wat onschuldig kan zijn in een nuchtere omgeving is dat misschien niet tijdens een psychedelische ervaring.
• De groep was verdeeld over de waarde en gepastheid van ‘therapeutische aanraking’ tijdens een psychedelische ervaring als er andere manieren van troost bestaan. We bevestigen dat het belangrijk is om elke weigering van therapeutische aanraking te accepteren. Hoewel een geruststellende aanraking van de hand of schouder in nood met de juiste toestemming in sommige gevallen gepast kan zijn, onderschrijven we de noodzaak van systematisch onderzoek naar verder gebruik in de klinische praktijk en erkennen we het belang van een voorzorgsmentaliteit met betrekking tot therapeutische aanraking (bijv. het gebruik van een toestemmingsproces in twee fasen, waarbij toestemming tot aanraken wordt gevraagd zowel vóór als tijdens acute medicijneffecten).

VI. Gelijkheid

• Een op gelijkheid gerichte benadering van psychedelische diensten is nodig om eerlijke resultaten te garanderen, en zal de bestendiging van ongelijkheden voorkomen die lange tijd de gezondheidszorg voor raciale en andere gemarginaliseerde gemeenschappen hebben belemmerd.
• De relaties tussen de biogeneeskunde en gemarginaliseerde gemeenschappen zijn gespannen door een lange geschiedenis van ethische misstappen. Inspanningen om een op gelijkheid gerichte aanpak te ontwikkelen moeten rekening houden met speciale zorgen aangaande drugswaar deze groepen invloed van zullen ervaren (bijv. de impact van de oorlog tegen drugs).
• We beseffen dat programma’s voor sociale rechtvaardigheid onbedoelde negatieve effecten kunnen hebben. Initiatieven op het gebied van psychedelica die gericht zijn op het ontwikkelen van een op gelijkheid gerichte benadering van beleid en praktijk, moeten ervoor zorgen dat programma’s die zich richten op gemarginaliseerde groepen, worden ingebed in gemeenschappen, in plaats van opgelegd aan gemeenschappen, en gebaseerd zijn op bewijs (d.w.z. dat bij gebrek aan onderzoek noch de effectiviteit, noch het ontbreken van negatieve externe effecten mag worden verondersteld).
• Er moeten bijzondere inspanningen worden gedaan, en middelen opzij worden gezet, om ervoor te zorgen dat gemarginaliseerde groepen goed vertegenwoordigd zijn in psychedelisch onderzoek en zorg, binnen cohorten van onderzoeksdeelnemers, therapeutische trainingsprogramma’s en beleidsvormende instanties.
• Onderzoekers en therapeuten van psychedelica moeten zich bewust zijn van het feit dat mensen uit verschillende culturen verschillende behoeften, voorkeuren en wereldbeelden kunnen hebben als het gaat om geestelijke gezondheidszorg. De ontwikkeling van psychedelische interventies moet cultureel competent zijn.

VII. Gedragscode

• Licentiestructuren voor therapeuten die met psychedelica werken moeten duidelijke en transparante gedragscodes ontwikkelen en uitvaardigen voor het werken met psychedelica, inclusief verantwoordingsstructuren om overtreders op te vangen, te rapporteren en te bestraffen. Therapeuten die met psychedelica werken in de gezondheidszorg blijven gebonden aan hun bestaande gedragscodes.
• Naast deze minimumvereisten voor ethisch gedrag, zouden gemeenschappen van therapeuten die met psychedelica werken publiekelijk beschikbare codes moeten opstellen waarin de beste ethische praktijken binnen hun vakgebied worden beschreven.
• De ethische praktijk bij therapeuten die met psychedelica werken, hangt niet alleen af van formele regels, maar ook van de ontwikkeling van professionele culturen die zich actief bezighouden met ethische uitdagingen in de praktijk. Therapeuten en onderzoekers worden aangemoedigd om deel te nemen aan een open discussie over dergelijke kwesties in academische publicaties en conferenties, naast het verkennen van dergelijke aspecten binnen superviserende of collegiale relaties.

VIII. Speciale kwetsbaarheden rond het gebruik van psychedelica en risico’s op misbruik

• De kenmerkende effecten van psychedelica, waaronder diepgaande ervaringen, maar ook verhoogde suggestibiliteit en verminderde autonomie, kunnen de kwetsbaarheid van gebruikers enorm vergroten. Het is essentieel dat er proportionele waarborgen zijn om het risico op misbruik van die kwetsbaarheid te minimaliseren (bijv. het met toestemming opnemen van drugssessies en het bewaren en bekijken van videobeelden).
• Gebruikers van psychedelica in spirituele en therapeutische kaders hebben therapeuten opgezocht voor meelevende pastorale en psychologische ondersteuning, en het uitbuiten van deze kaders is een ernstig misbruik van vertrouwen.
• De combinatie van verhoogde beïnvloedbaarheid, gevoelens van verbondenheid en vertrouwen, en de noëtische kwaliteit die psychedelica teweeg kunnen brengen, vergroot de kans op andere vormen van misbruik en manipulatie, waaronder financieel misbruik en het opdringen van overtuigingen of wereldbeelden van beoefenaars. Duidelijke en transparante gedragscodes met betrekking tot deze en andere vormen van misbruik moeten de kern vormen van de processen voor de erkenning van beroepsbeoefenaars en van de voortdurende professionele discussies.

IX. Belang van onderzoeksbreedte voor het bevorderen van inzicht

• Om de mogelijke effecten van psychedelica op de samenleving te begrijpen en te optimaliseren, is niet alleen rigoureus wetenschappelijk onderzoek nodig, maar ook betrokkenheid van perspectieven uit vele studiegebieden en van belanghebbenden met verschillende achtergronden.
• We beseffen de waarde van verschillende wereldbeelden in het onderzoek naar psychedelica, waaronder andere systemen van ontologie en epistemologie die moeilijk met elkaar te verenigen kunnen zijn. Voor een beter begrip is het nodig om kritische en heterodoxe stemmen te horen, en we zijn ons ervan bewust dat cruciale inzichten vaak zullen komen van belanghebbenden die niet het hoogste culturele en economische kapitaal hebben.
• Psychedelisch onderzoek kan binnen disciplinaire silo’s plaatsvinden en inspanningen om interdisciplinaire uitwisselingen te bevorderen moeten worden aangemoedigd.

X. Verantwoordelijkheid en ethiek in de communicatie

• Wij beseffen dat de vaak ingrijpende effecten van psychedelische ervaringen, en de vaak zeer beladen houdingen ten opzichte van psychedelica (zowel positief als negatief), de behoefte aan op bewijs gebaseerde en niet-hyperboliserende communicatie over psychedelica versterken.
• Zoals op elk terrein erkennen we het bestaan van belangenconflicten die zowel de onderzoeksagenda als de rapportage kunnen verstoren, en benadrukken we de noodzaak van volledige en transparante openbaarmaking van alle conflicten in gepubliceerd academisch werk en andere communicatie.
• Klinieken en retraitecentra moeten de culturele context, onderliggende overtuigingen of filosofie en de ‘setting’ waarin hun praktijk plaatsvindt duidelijk en openbaar maken, en erkennen dat deze factoren de psychedelische ervaring van een gebruiker kunnen bepalen.
• Onderzoekers en de media zijn samen verantwoordelijk voor de productie van nauwkeurige, transparante en niet-hyperboliserende communicatie die het bewustzijn vergroot van zowel de potentiële voordelen als de ethische overwegingen met betrekking tot psychedelisch gebruik, inclusief de realiteit dat er nog veel onzekerheden zijn. We moedigen de ontwikkeling van mediarichtlijnen aan ter ondersteuning van verslaggevers die accuraat over psychedelica willen schrijven.
• Er bestaat een schat aan inzicht en begrip rond psychedelica in gemeenschappen buiten onderzoeksinstellingen. Onderzoekers moeten de informatiebronnen die zij gebruiken erkennen en actief vermelden, zelfs als deze van buiten de collegiaal getoetste literatuur komen.
• Onderzoekers moeten ernaar streven om de output van hun onderzoek zo toegankelijk mogelijk te maken (bijv. door wanneer mogelijk te publiceren met open toegang , door samenvattingen voor leken te maken).

Met dank aan Mayli Mertens.

De reikwijdte van ‘psychedelica’

Voor deze verklaring denken we aan zogenaamde 'klassieke' of paradigmatische psychedelica, gedefinieerd als stoffen die partiële agonisten zijn van 55-HT_2A\-receptoren en die aanzienlijk veranderde bewustzijnstoestanden produceren met veranderingen in affect, cognitie en perceptie. Opvallende voorbeelden zijn psilocybine, LSD, mescaline en DMT. Sommige hiervan (bijv. psilocybinepaddenstoelen, peyote, mescaline) komen in de natuur voor en worden in bepaalde inheemse gemeenschappen gebruikt voor ceremoniële en gemeenschappelijke doeleinden, binnen de context van bepaalde geloofssystemen en gebruikstradities. Andere (zoals LSD en synthetische psilocybine) zijn ontwikkeld door wetenschappers in de afgelopen eeuw en hebben mogelijk andere associaties binnen de westerse cultuur.

De term 'psychedelisch' werd bedacht door psychiater Humphrey Osmond in correspondentie met schrijver Aldous Huxley. Grofweg betekent de term "geestverruimend". In het hedendaagse gebruik heeft 'psychedelisch' het karakter van een clusterbegrip, met paradigmatische voorbeelden in het midden en minder paradigmatische voorbeelden in de marge, met overeenkomstige onenigheid over de vraag of de laatste voorbeelden überhaupt als 'psychedelica' moeten worden beschouwd.

Onder deze meer omstreden voorbeelden zijn MDMA, ketamine, salvia, scopolamine, ibogaïne en cannabis. Deze stoffen, en verschillende bijbehorende gebruikspatronen, hebben een aantal dingen gemeen met de 'klassieke' psychedelica waar we ons in dit artikel op richten: ze gaan gepaard met intens veranderde bewustzijnstoestanden die een paar minuten tot vele uren duren, met de mogelijkheid van aanhoudende effecten die dagen, weken, maanden of zelfs jaren duren.

Deze stoffen verschillen echter op een aantal punten, zoals hun farmacologische werkingsmechanismen, gebruiksgeschiedenis en acute subjectieve effecten. Hoewel sommige van de ethische punten die we naar voren brengen waarschijnlijk ook van toepassing zullen zijn op deze laatste soorten middelen, verbinden we ons dus niet aan bepaalde implicaties in die gevallen en zien we onze verklaring in plaats daarvan als primair gericht op de paradigmatische voorbeelden van psychedelica (d.w.z. klassieke psychedelica zoals psilocybine).